Kąpiel kota

Trzeba się zgodzić, że nie należy regularnie kąpać kotów, bo woda usuwa niezbędny tłuszcz z kociego futerka. Czasami jednak krótka kąpiel jest potrzebna. Miłośnicy kotów kochają także swoje domy i zazwyczaj przymykają oko na niemiłe zapachy, które wydziela koci przyjaciel. Mimo to, czasem muszą przyjąć zdecydowaną postawę i skierować się wraz ze swoim pupilem w stronę łazienki. Jak się zabrać za wykąpanie kota? Spróbujemy przekonać Ciebie, że kot po kąpieli będzie wyglądał wspaniale i świeżo ze swym puszystym futerkiem. Nie będzie miał też żadnych łazienkowych urazów. Koty naprawdę nie lubią wody, więc żadna kąpiel nigdy nie będzie dla nich miłym i spokojnym doświadczeniem – nawet jeśli kąpiesz kotka dla jego dobra. Jeśli nie Twój kot nie bierze udziału w wystawach, to prawdopodobnie, że nie będziesz mieć potrzeby kąpać go, jeśli nie jest to absolutnie koniecznie. Kąpiel jednak jest niezbędna gdy kot ma problemy skórne, pchły, skołtunioną sierść lub gdy jest po prostu brudny. Aby się upewnić, że kąpiel przebiega bez żadnych problemów, naszykuj wszystko odpowiednio wcześniej. Po pierwsze, wybierz dobre miejsce do kąpieli. Koty potrafią uciec z różnych trudnych sytuacji, więc najlepiej jest kąpać go w małej przestrzeni. Dogodnym miejscem wydaje się być zlew w kuchni, ponieważ jest na odpowiedniej wysokości, ale każdy inny pojemnik na wodę jest równie dobry. Umieszczenie gumowej maty anty-poślizgowej w zlewie może być wygodne. Kotek nie będzie się wtedy ślizgać na mokrej powierzchni. Dobrze byłoby także poprosić o pomoc drugą osobę, na przykład kogoś o dużym doświadczeniu z kotami. Trzeba mieć pod ręką dużo ręczników, oraz specjalny koci szampon. Można go kupić w przychodni weterynaryjnej albo w dobrym sklepie zoologicznym. Musi to być produkt przeznaczony dla kotów, ponieważ szampony dla ludzi wysuszają kocią skórę i powodują różne problemy skórne. Przed kąpielą należy uważnie przeczytać instrukcje na butelce. Upewnij się, że butelka jest odkręcona, a ręcznik rozłożony. Nie ma nic bardziej denerwującego niż próby odkręcenia butelki i rozłożenia ręcznika wtedy, kiedy Twój kot wyrywa się i fuka. Dobrze jest także mieć pod ręką plastikowy dzbanek do delikatnego zmoczenia i spłukania kota. Następnie nalej do zlewu wodę do wysokości około 5 – 8 cm, upewniając się, że nie jest zbyt gorąca i sprawdzając temperaturę tak, jak dla niemowlęcia. Wskakuj do środka, Koteczku! Włóż kota do wanny. Przede wszystkim spraw, by zwierzak rozluźnił się. Podnieś go i przytul – aż się nie odpręży i zacznie mruczeć. Na tym etapie upewnij się, że Twój pomocnik jest w gotowy do podania Ci pomocnej dłoni i zdecydujcie się, kto będzie trzymał kotka. Złap zwierzaka i trzymaj mocno za luźną skórę na karku. Kot będzie próbował zwiać jak tylko zbliżysz się z nim do wody. Trzymaj kota na tyle pewnie, aby nie miał szans się wyrwać i utrudniać Ci kąpiel. Nie ciągnij go zbyt mocno za skórę na karku, bo możesz go udusić. Kiedy Twój kot stoi już w wannie, zmocz go delikatnie i powoli używając dłoni lub dzbanka. Przemawiaj do niego łagodnie i cicho, pilnując, żeby nie próbował wyskoczyć. Postaraj się, by Twoje ruchy były spokojne i płynne. Kiedy kot będzie mokry, użyj szamponu i delikatnie go namydlaj unikając wrażliwych miejsc takich jak uszy i oczy. Nie używaj zbyt dużo szamponu. Spłukanie piany zajmie wtedy bardzo dużo czasu. Kiedy upewnisz się, że kot jest czysty, delikatnie nalej trochę czystej wody, ponownie sprawdzając, czy ma odpowiednią temperaturę. Proszę o ręcznik! Kiedy kot będzie już opłukany, połóż ręcznik na jego grzbiecie i owiń nim mocno zwierzaka. Trzymając kota pod dolnymi łapkami, delikatnie osusz. Jeśli kot jest nadal spokojny, wykorzystaj tę okazję, aby wyszczotkować mu sierść i usunąć ewentualne kołtunki. Jeśli jesteś pewien, że wysuszyłeś ręcznikiem nadmiar wody, uwolnij kota. Niektóre koty zaczynają biegać zaraz po kąpieli, inne znajdują spokojne miejsce, gdzie mogą się ukryć i dąsać. Nie wypuszczaj kota na dwór przez kilka godzin po kąpieli i upewnij się, że jego sierść jest zupełnie sucha. Na koniec rozpieszczaj swojego ulubieńca. Pochwal go, aby następnym razem kąpiel nie była dla niego tak traumatycznym doświadczeniem. Nigdy nic nie wiadomo, może raz wykąpany, Twój kot nie będzie chciał ponownie się ubrudzić.

Rady, dzięki którym kot będzie żył długo

Wykrywaj problemy i zapobiegaj im dzięki comiesięcznemu domowemu badaniu. Pomiędzy wizytami u weterynarza musisz stać się jego oczami i uszami. Złożone z pięciu punktów domowe badanie, wykonywane co miesiąc, pozwoli wykryć wszelkie oznaki słabszego zdrowia u naszego kota. Jeżeli stwierdzimy jakiś problem, możemy skontaktować się z weterynarzem i rozpocząć leczenie, zanim problem ten przerodzi się w coś niebezpiecznego. 1. Kontrola wagi ciała Należy ważyć kota regularnie. Zmiany w wadze ciała naszego pupila można zaobserwować patrząc na kota z góry i sprawdzając, czy ma on delikatne wcięcie na “talię” za żebrami. Jeżeli położymy obie dłonie na kocich żebrach i możemy je wyczuć pod palcami, oznacz to, że nasz pupil ma prawidłową wagę, nie powinny one jednak wystawać. Sprawdź, czy kot nie ma wałków tłuszczu w okolicach pachwin, pomiędzy tylną łapą a brzuchem. Porozmawiaj z weterynarzem o diecie, jeżeli twój pupil ma nadwagę. Należy wtedy ograniczyć wszelkie smakołyki i przekąski ze stołu i podzielić dzienną porcję karmy na dwie do czterech małych porcji. Należy również zapewnić kotu trochę ćwiczeń fizycznych, rozpoczynając od mało wymagających ćwiczeń, stopniowo zwiększając ich intensywność i długość. Jeżeli wydaje Ci się, że twój kot niespodziewanie stracił na wadze, należy udać się z nim do weterynarza, aby go zbadał. 2. Kontrola sierści i skóry Sierść kota powinna być jednakowo gładka od głowy do ogona. Należy rozdzielić sierść w okolicach głowy i wzdłuż kręgosłupa, szukając złuszczającej się skóry, łupieżu lub ranek. Trzeba również sprawdzić czy kot nie ma pcheł, ich obecność sygnalizują czarne łuski lub plamki przy podstawie ogona i w okolicach krzyża i na brzuchu. Pchły można usunąć przy pomocy szamponów, sprajów, środków stosowanych punktowo i zasypek. Jeżeli twój kot ma matową sierść, może to oznaczać niedobory składników pokarmowych lub chorobę, należy zawsze porozmawiać z weterynarzem o zauważonych objawach. 3. Kontrola oczu i uszu Delikatnie odsuń kotu dolną powiekę – kolor skóry pod spodem powinien być różowy. Białka oczu u zdrowego kota powinny być błyszczące, bez śladu zaczerwienień. Należy sprawdzić, czy rozmiar źrenic jest normalny i czy reagują one na zmiany oświetlenia. Zwróć uwagę na zabarwioną lub zbyt obfitą wydzielinę z oczu, co może być oznaką infekcji. Uszy kota powinny być czyste i mieć różowy kolor, ale nie jasno różowy. W uszach nie mogą znajdować się żadne resztki, nie powinny one także wydzielać intensywnego zapachu. Należy sprawdzić woskowinę, zwłaszcza gdy ma ona ciemny kolor, co może oznaczać obecność roztoczy lub infekcję. Należy pokazać kota weterynarzowi, gdy tylko stwierdzimy jakiekolwiek problemy z jego oczami lub uszami. 4. Kontrola zębów i dziąseł Należy podnieść wargi kota tak, aby odsłonić dziąsła i nacisnąć palcem dziąsła przy górnych zębach. Gdy zabierzemy palec, biały ślad w miejscu, gdzie nacisnęliśmy, powinien szybko zamienić się z powrotem na różowy. Potem należy otworzyć kotu pyszczek i sprawdzić wszystkie zęby. Sprawdzamy, czy nie tworzy się kamień, jest on koloru od żółtego do ciemno brązowego. Kamień może prowadzić do chorób zębów. Kamień powinien być usuwany przez weterynarza. Aby zapobiegać powstawaniu kamienia należy regularnie czyścic kotu zęby u weterynarza i stosować specjalne pasty do zębów i szczoteczki dla zwierząt. Można również dawać kotu smakołyki do przeżuwania, które eliminują tę przypadłość. 5. Kontrola miejscowa Należy sprawdzać nienormalne guzy lub grudki, pojawiające się na skórze kota. Trzeba umieść obie dłonie na głowie kota i przesunąć je w dół, w kierunku podbródka, potem za przednimi łapkami, pod barkami w dół pleców, ponad biodrami oraz w dół tylnych łapek. Trzeba również sprawdzić pazurki i poduszki na łapkach, czy nie ma tam jakiś ranek. Wszelkie zauważone zmiany trzeba zgłosić weterynarzowi. Trzeba dowiedzieć się, co jest normalne dla danego kota i jego rasy tak, aby można było zidentyfikować wszelkie nieprawidłowości podczas comiesięcznych badań. Zawsze można poprosić o pomoc i poradę u weterynarza. Żródło: Waltham Centre for Pet Nutrition (WCPN), Leicestershire, England.

Szczotkuj! Szczotkuj!

Dlaczego szczotkować? Czysta, błyszcząca sierść Twojego kota jest oznaką, że cieszy się dobrym zdrowiem i jest właściwie karmiony. Szczotkując ją pobudzasz jej wzrost i zwiększasz blask. Koty są z natury czyste, więc może się zdarzyć, że Twój kot nie będzie wymagał częstego szczotkowania, zwłaszcza jeśli ma krótką sierść. Długowłose koty muszą być szczotkowane regularnie, zwykle raz dziennie. Postaraj się przyzwyczaić swojego zwierzaka do tego kiedy jest mały, a wtedy będzie to łatwiejsze dla Ciebie później, a i Twój kot będzie bardziej odprężony w trakcie tej czynności. Jeśli Twój kot jest przyzwyczajony do szczotkowania, będzie ono dla was obojga prawdziwą przyjemnością. Większość kotów mruczy w trakcie szczotkowania, bo przypomina ono głaskanie. Jeśli na początku Twój kot reaguje nerwowo, pobaw się z nim, aby przywykł do Twojego dotyku i wykonywania przy nim czynności pielęgnacyjnych. Pozwól mu także pobawić się szczotką i grzebieniem, aby je dobrze poznał i nie bał się ich. Wyczesuj martwą sierść Twojego kota grzebieniem albo miękką szczotką. Delikatnie czesz głowę, a potem szczotkuj tułów, ogon i łapki. Na końcu przejedź szczotką aby usunąć martwą sierść. Sierść długowłosych kotów łatwo się targa. Jeśli już do tego dojdzie, poplątane kosmyki należy usunąć przed właściwym szczotkowaniem, choć czasami będzie to oznaczało podanie kotu środków uspokajających i wycięcie tych fragmentów przez weterynarza lub kociego fryzjera. Poproś o radę specjalisty jeśli zaistnieje taka sytuacja. Jeśli kot jest brudny, wytrzyj go czystą, wilgotną szmatką, ale nie używaj mydła. Podczas szczotkowania, sprawdź czy na skórze Twojego kota nie ma zgrubień, wysypki, wydzieliny lub innych oznak, że zwierzę jest chore. Jeśli znajdziesz coś, co Cię zaniepokoi, skonsultuj się ze swoim weterynarzem.